ارزیابی اثرات کاهش بیان ژن tnf-α بر مقاومت به انسولین القاء شده با پالمیتات در سلول های عضلانی c۲c۱۲

مقدمه: مقاومت ­به ­انسولین­ نقص ­اصلی­ در ­دیابت ­نوع ­2 و ­چاقی می باشد. ­طی این اختلال تجمع ­لیپید همراه­ با افزایش بیان tnf-α در ­عضله­ رخ­ می­دهد. هدف پژوهش حاضر ارزیابی اثرات کاهش­ بیان tnf-α بر مولکول­های کلیدی مسیر پیام رسانی انسولین (irs-1 و akt) و مقاومت ­به ­انسولین در­ رده ی سلول­­های عضلانی c2c12 ­در ­حضور ­و­ عدم حضور پالمیتات بود. مواد و روش­ها: برای کاهش بیانtnf-α ، سلول­­های c2c12 با shrna حاوی توالی آنتی­سنس ژن tnf-α موشی ترانسفکت شدند. سپس، میزان بیان tnf-α، هم چنین فسفریلاسیون و بیان پروتئین­های irs-1 و akt با استفاده از آزمون وسترن بلات مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته­ها: در سلول­های­ کاهش بیان یافته tnf-α، میزان بیان پروتئین tnf-α، 58% کاهش یافت. در شرایط تیمار با پالمیتات 5/0 میلی مولار و انسولین 100 نانومولار، فسفریلاسیون­های تحریک شده با انسولین مولکول­های irs-1 (tyr632) وakt (ser473) در سلول­های کاهش بیان یافته نسبت به سلول­های کنترل، به ترتیب 7/1 و 6/2 بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد کاهش بیان tnf-α می­تواند فعالیت ­عناصر کلیدی مسیر پیام رسانی انسولین (irs-1 و akt) را افزایش داده و در نتیجه ی بهبود مقاومت به انسولین در ­میوتیوب­ها را سبب گردد. این یافته­ها پیشنهاد می­کنند tnf-α می­تواند به عنوان یک هدف درمانی بالقوه در درمان مقاومت به انسولین القا شده با اسید چرب که در دیابت نوع 2 و سندروم متابولیک مشاهده می­شود، مورد توجه قرار گیرد.